J. Kościół pw. św. Barbary wraz ze szpitalem
Ostatnim budynkiem widocznym na sztychu Jana Aleksandra Gorczyna od północno-wschodniej strony miasta jest kościół pw. św. Barbary. Na podstawie zgromadzonych źródeł wiemy, że została wzniesiona w XVI wieku. Jako obiekt sakralny funkcjonowała do roku 1809. Na sztychu widzimy budynek ze stromym, spadzistym dachem, zakończonym wieżyczką z krzyżem.
W trakcie badań wykopaliskowych przeprowadzonych w 2015 roku przy zbiegu ulic Nadrzecznej i placu Bohaterów Getta odkryto fundamenty obiektu sakralnego, który rozpoznano jako znany ze źródeł pisanych, przedstawień ikonograficznych i kartograficznych kościół pw. św. Barbary. Przy kościele istniał cmentarz. Przetrwały jedynie jego fragmenty, położone na zachód i południe od świątyni. Odsłonięto i przebadano kilkaset grobów oraz jam i wkopów zawierających ludzkie szczątki, pochodzące z grobów zniszczonych po zakończeniu użytkowania nekropolii. Badania antropologiczne szczątków kostnych wykazały, że w wyeksplorowanej jej części pochowano przeszło 3 tys. osób. Początki cmentarza przykościelnego nie zostały precyzyjnie określone. Wiadomo jedynie, że przestał funkcjonować w 1825 roku. Na jego terenie odkryto także fundamenty kolejnego, nieokreślonego pod względem funkcji obiektu – prawdopodobnie kapliczki drewnianej, niekonsekrowanej, związanej z pierwszą XVI-wieczną fundacją, oraz XVII-wieczny skarb monet srebrnych (prezentowany na wystawie).
